Malwa czarna jest wprawdzie byliną w uprawie, jest jednak traktowana jako dwu-, rzadziej trzyletnia. W pierwszym roku wytwarza jedynie rozetę składającą się z dużych ogonkowych liści, w następnych wydaje zazwyczaj kilka wysokich wzniesionych łodyg, na których gęsto są osadzone duże kwiaty. Dla dekoracyjnych kwiatów i długiego okresu kwitnienia jest często uprawiana jako roślina ozdobna. Jest chętnie odwiedzana przez pszczoły. Dla celów leczniczych ma znaczenie jedynie forma o kwiatach purpurowoczarnych, prawie czarnych. Pożądane są formy o kwiatach pełnych. Ostatnio zarejestrowano polską odmianę Czarna Mańka charakteryzującą się pełnymi kwiatami i długim okresem kwitnienia. Surowcem są kwiaty malwy czarnej z kielichem lub kwiat bez kielicha. Zawierają one barwniki antocyjanowe o pięknym czerwonym odcieniu oraz substancje śluzowe. Według wymagań Normy Polskiej dla kwiatu malwy czarnej dopuszcza się: surowca o niewłaściwej barwie do 4%, innych części tej samej rośliny do 1%, rozkruszu do 2%, zanieczyszczeń organicznych do 0,5l i mineralnych do 0,5%. Wilgotność surowca nie powinna przekraczać 14%. Dla korony kwiatowej dopuszcza się wilgotność do 14%, koron o niewłaściwej barwie do 3%, a innych części tej samej rośliny do 3%, rozkruszu do 4%, zanieczyszczeń organicznych do 0,5% i mineralnych też do 0,5%. Surowiec służy do barwienia środków spożywczych, posiada również pewne znaczenie w lecznictwie.
