Po zakończeniu fazy rozwoju embrionu i liścieni z nagromadzonymi w nich substancjami zapasowymi ? wzrost zawiązków staje się intensywniejszy, ale głównie poprzez zwiększanie się objętości komórek mezo- i egzokarpu; powstawania w nich obszernych wodniczek wypełnionych sokiem komórkowym oraz znacznych przestrzeni wolnych międzykomórkowych.. Zwiększanie się objętości komórek stymulowane jest przez IAA i GA i podobne do nich związki. Te hormony wzrostowe syntetyzowane są przez młode nasiona i ich zarodki. Ale powoli nasiona dojrzewają,, starzeją się, zmieniają strukturę swych okryw nasiennych. Zewnętrzna okrywa, powstała z integumentum staje się twarda, brunatnawa, nasycona związkami fenolowymi i tłuszczowymi, nieprzepuszczalna dla wody, a nawet tlenu. W niedojrzałych okrywach tworzą się inhibitory wzrostu, które hamują dalszy rozwój owocu, a jednocześnie stymulują jego dojrzewanie, czyli powolne starzenie się. Całkowity zanik hormonów wzrostowych, znamionuje pełną dojrzałość owocu. Wzrost masy i objętości owocu, poza czynnikami ekologicznymi, uzależniony jest od dopływu asymilatów i jonów mineralnych absorbowanych przez korzonki. Niewielkie ilości asymilatów syntetyzują chloroplasty komórek warstwy epidermalnej zawiązków i zielonych owoców oraz. działek kielichowych. Ilość własnych asymilatów zapewne nie przekracza 10%, jak to dowiódł dla jabłek Hansen. Te najwcześniejsze asymilaty spełniają specyficzną rolę, decydującą o przebiegu dalszego metabolizmu owocu. Te pierwsze listki podkwiatostanowe i podowocowe jak i sam młody zawiązek syntetyzują hormony IAA, GA, ABA itp., a także węglowodany, przy udziale IPA, GA i IAA są translokowane poprzez nerw główny, a następnie wiązki sitowo-naczyniowe aż do samych zawiązków i zarobków.
